‘Stom zeg, nu heb ik mijn sokken verkeerd om aan’, zegt Loes en ze begint haar schoenen los te maken.
Ik kijk naar haar sokken. Er staat een letter L op haar rechtervoet.
‘Ja, da’s lastig sinds die hardloopsokken een linker- en rechterkant hebben.’
‘Stom zeg’, zegt Loes nóg een keer. ‘Ach ja, stom, wat is stom?’ probeer ik filosofisch.
Met een strakke blik kijkt Loes naar haar voeten waar de sokken nog steeds verkeerd om aan zitten. Om de opgelopen spanning weg te halen begin ik wat te kletsen.

‘Gister was er een inbraak, ze hebben het slot proberen te forceren, toen dat niet lukte hebben ze de ruit ingegooid van het winkelpand. Duizenden euro’s schade.’
'Jeetje, wat hebben ze meegenomen?’ vraag Loes terwijl ze nog maar één sok aan heeft.
’Dat weet de politie nog niet, maar ze spreken wel van een vreemde inbraak.’
‘Hoezo dat?’
‘Nou ja,... het was een weggeefwinkel…’
‘O, wat stom!’

De linkersok zit aan haar linkervoet dus de herstelwerkzaamheden liggen op koers.
‘Er zijn ook vaak vergeten kinderen,’ zegt Loes. ’Dat is ook stom.’
‘Vergeten kinderen?’
‘Ja, bij de kinderopvang, komt elke week voor. Dat weet ik van een vriendin die in de opvang werkt.'
‘Wie vergeet nou zijn kind?’
“Nou, ‘s morgens maken de ouders afspraken. Ik breng kleine Jaap naar de opvang en jij haalt hem op. Maar na een dag werken zijn de ouders de kluts kwijt en komen ze allebei thuis zonder kind.’
‘O wat stom!’
‘Ja, heb ik ook wel eens gehad’, zegt Loes blij.
Haar sokken zitten aan de juiste voeten en haar schoenen zijn gestrikt.
Onze hardlooptraining kan beginnen.

Na de training kletsen we met de groep nog wat na op het terras.
‘Vond je het stom dat ik mijn sokken ging wisselen?’ vraagt Loes net voordat ze op haar fiets stapt.
‘Nou nee hoor, in ieder geval niet zo stom als die conciërge in dat museum. Hij heeft een zwarte veeg op de muur netjes weggepoetst en weer wit gemaakt, net als de rest van de muur. Blijkt die veeg op de muur een kunstwerk te zijn van een gerenommeerde kunstenaar.’
‘Oh, haha, inderdaad, that socks two’.

Ron